یکی میاد از غم و غصههاش مینویسه ؛
از تهِ دل هم مینویسه ؛
چند صد نفر لایکش میکنن ؛
چه قدر دیدن و شنیدن غم و غصه آدما دوستداشتنی شده !
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
با تمام وجود حسشون میکنم و تاثیر زیادی روم میذارن و دلمو ریش ریش میکنن ولی باز نمیتونم چیزی که توش "غم" هست رو لایک کنم حتی اگه فوقالعاده توصیف شده باشند.
۷ نظر:
چقدر قشنگ نوشتی
چقدر بی‌ریا
و این تضادش خیلی قشنگ بودم
کاش مثلاً یه دکمه داشت زیرش که می‌زد "خوندم" یا "شنیدم" که مجبور نباشی واسه اعلام بودنت، "لایک" کنی همه چیزو
یه تناقض ظریفی داره
ولی ما لایک می‌زنیم هم به این نوشته‌ات همه به خودت و دل نازکت که نمی‌تونه نارحتی بقیه رو ببینه
>:D<
آره به خدا.همه اش غم همه اش غصه!
آدم همینجوریش کلی مشکل داره این مشکلات مردم رو میبینه این وضع اوضاع رو میبینه و میخونه که هر روز یکی رو یه جا گرفتن یکی رو یه جا کشتن یه جا سیل یه جا زلزله یه جا کوفت یه جا زهرمار!
آخه بابا چه خبر؟؟
آ خدا حواست هست به اینجا؟؟
بله متاسفانه!
شهرزاد
غم خوبه، زیباست ، اما نه هر غمی! یه عده کلاً غم پرست به دنیا اومدن ، کنارشون باشی افسرده می شی ، اما یه عده دیگه اون غم قشنگه رو حتی با شاد بودنشون بروز می دن .. یعنی می دونی، امید به آینده توی غم هاشون موج می زنه، به خاطر همینه که اون غم دوست داشتنیه ...
و به نظرم این غم رو هر کی نداشته باشه یه چیزیش کمه... همون طور که هرکی که شادی نداشته باشه یه چیزیش کمه
کلاً خیلی ها یه چیزیشون کمه
پس بهتره که ما اون یه چیزمون رو که داریم محکم بچسبیم :دی (نکته اخلاقی)
به نظر من یه جور هم ذا پنداریه
غم ادم ها دوست داشتنی نشده ، زیاد شده !!!
خیلی با صفا بود این متنت
منظورم هم ذات پنداری بود
چی بگم والا!
ارسال یک نظر