اهل گِله و شکایت نیستم. اونم از کی، از خدا.
ولی این بار میگم. نه به خاطر خودم، خودم اینقدرها بدهکارش هستم که هربلایی سرم بیاد جرئت نداشته باشم دَم بزنم. به خاطر اونایی میگم که این حقشون نیست. حقشون تحمل درد و رنج نیست. نیست ولی داره بهشون سخت میگذره. روز به روز هم تعدادشون بیشتر میشه.
آخه چرا خدا!؟ چرا!؟ چرا هر چی درد و رنج هست رو میذاری تو دامن بندههای خوبت!؟ این دردها جزای کدوم گناه نکردهشونه!؟ کو اون همه مهربونی و رئـفتِـت!؟ چرا خودتو اینقد از بندههات دور میکنی!؟ چرا یه کاری میکنی که دیگه بندههات بهت اعتماد نکنن!؟
چرا خدا!؟ چرااااااااااااااااااااااااا!؟