نوشته‌های نخواندنی

"جدایی نادر از سیمین" با کسب عنوان بهترین فیلم خارجی جوایز گلدن گلاب در سال 2011، همچنان به روند جاودانه‌تر شدن در تاریخ سینما ادامه می‌دهد. نه تنهای سینمای ایران، بلکه سینمای جهان.

با این اوضاع سینمای ایران که هر شخصی که گاه حتا هیچ بویی هم از سینما و هنر سینما نبرده است، به سنگ‌اندازی جلوی پای فیلم‎سازان مستقلی که سفارشی کار نمی‌کنند، می‌پردازد(ابزار و نمونه بارز و اصلی‌اش هم وزارت ارشاد)، رسیدن به چنین افتخاراتی در رقابت با رقبای خارجی که مطمئنن وضعشان در فیلم‌سازی خیلی بهتر از ماست، جای بسی شادی و خوشحالی دارد.

سینمایمان هم مانند فوتبالمان. می‌توانید تصور کنید روزی تیم ملی فوتبال ایران قهرمان جهان شود؟ "جدایی نادر از سیمین" با هدایت "اصغر فرهادی" این کار را کرد.

فقط مانده کسب عنوان آقای گُلیِ رقابت‌ها: اسکار.

ولی اگر اسکار هم نگیرد و حتا اگر جزو 5 فیلم برتر اسکار هم قرارش ندهند(خیلی بعید است)، تا همین جایش هم به افتخاری دست‌نیافتنی دست یافته است فراتر از تصورات و انتظارها. اگر اسکار را هم بگیرد، جایی فراتر از قله را فتح می‌کند و قدم می‌نهد؛ در آسمان و بر روی ابرها. کاملن دست‌نیافتی و کاملن جاویدان.

از طرف یک ایرانی و قطره‌ای کوچک از ملت ایران:

ممنون اصغر فرهادی