به دنبال نقدی از فیلم "پرواز بر
فراز آشیانه فاخته" می‌گشتم. در عوض چشمم به نقد فیلم "انتهای خیابان هشتم"
افتاد! می‌خواستم در پایِ نقدی که برای این فیلم نوشته شده بود کامنت کوتاهی بگذارم
و چیزی رو توضیح دهم[شروع حرف‌هایم بدون هیچ مقدمه‌ای و پرشِ یک دفعه‌ای بر سر
موضوعی خاص در فیلم هم به همین دلیل است]، ولی تا به خودم آمدم دیدم چند پاراگراف
نوشته‌ام که خود ارزش یک پست شدن را داشت و همان را اینجا هم منتشر کردم.
پدر خانواده شخصی سیاسی بود که این را
باید از روی خواندن روزنامه‌یِ شرق توسط این شخص متوجه می‌شدیم! ماموری که دو سه
بار در طول فیلم دم در خانه هم نشان داده می‌شود همین قضیه را می‌خواهد بیان کند
که پدر شخصی سیاسیت و در حصر خانگی.
از این نظر کارگردان تقصیری ندارد و نمی‌توانست
بیشتر از این چیزی نشان دهد وگرنه مطمئنن کار فیلم برای مجوز گرفتن بیشتر به مشکل برمی‌خورد
و حذف و تعدیل‌ها بیشتر از این سه-چهار دقیقه می‌شد.
اما همچنان ابهامات فیلم بسیار زیاد
است. نکته اصلی ابهامات در اینکه هیچ دلیل قانع کننده‌ای برای اینکه چرا ضرب‌الاجلی
دو-سه روزه برای تهیه پول وجود دارد ارائه نمی‌گردد(در صحنه‌ای حین گرفتن امضا برای
وام، شخص وام دهنده همین سوال را می‌پرسد و شخصیتی که صابر ابر نقشش را بازی می‌کند
هیچ جوابی برای آن ارائه نمی‌دهد! اینکه چرا این صحنه را در فیلم آوردند خود نشان
از ضعف کارگردانی دارد).
می‌توان به این ابهام این‌‌گونه پاسخ
داد که این درخواست خانواده‌ی مقتول تنها چند روز قبل از اجرای حکم بود. ولی وقتی
با صحنه‌هایی مواجه می‌شویم که تلاش خانواده قاتل برای برقراری ارتباط با خانواده
مقتول با کوچکترین جوابی هم همراه نمی‌گردد، مخاطب بازهم به ورطه‌یِ ابهامات کشیده
می‌شود.
یا این نکته که به این آسانی با وامی 60
میلیونی موافقت می‌شود که به هیچ وجه با هیچ منطقی چنین چیزی جور در نمی‌آید و ماجراها
و مخالفتی که در پی همین موافقت پیش می‌آید هم نشان از این دارد که نویسنده و
کارگردان ایده‌هایی در سر دارند ولی آن قدرت ایده‌پردازی مناسب را برای خلق اثری
به یاد ماندنی ندارند.
در مورد بعضی از روابط و شخصیت‌پردازی‌ها
هم ابهاماتی وجود دارد. ولی تا وقتی که ابهاماتی در حد کلان وجود دارد بیهوده است
که وقت را تلف کرده و خارج از حوصله‌یِ خواننده بخواهیم به ابهامات جزئی‌تر بپردازیم.
در مجموع و با توجه به سایر فیلم‌های
رویِ پرده‌یِ این روزهای سینماها، این فیلم می‌تواند تک گزینه‌یِ انتخابیِ(!) خوبی
برای سینما دوستان باشد.
۱ نظر:
ابهام فیلم که خیلی زیاد بود. این سیاسی بودن پدر هم انقدر کمرنگ بود که حتی نمیشد بهش مطئن شد
اما در کل فیلم ارزش دیدن داشت.
ارسال یک نظر