دلسوزی مادرانه


خدایا؛آخر چرا راهِ ابرازِ احساسِ زیبا و شیرینِ دلسوزیِ مادرانه را در غُر زدن نهادی!!

۱۰ نظر:

حیاط خلوت گفت...

=))

هر وخ مامان شدم بهت مي گم
(يعني هيچ وقت)

كاش خدا يه قدرتي رو هم به طور عكسل‌العمل در ما مي ذاشت كه يا مقابله كنيم يا مدارا

قاصدک گفت...

گوشتو نده
راهش اینه
از ما گفتن بود

بنفشه گفت...

خداا بوود

ناشناس گفت...

من فكر مي كردم اين فقط اخلاق مامان من هستش ، نگو در غريزه مادرانه نهفته هستش!



شهرزاد

ناشناس گفت...

خداوند :

برای شما پسرها اگر این هم نبود که دیگر به فنا می رفتید .
آمدی آن دنیا با هم راجع بهش مفصل حرف می زنیم .

( اختباس شده از سبک ِشخصِ آقا با خانم یکی )

م.پارسا گفت...

آخي چه مينيمال قشنگي
خوشمان آمد.

ذهن ِآشفته گفت...

کلن دلسوزی همه همین‌جوریه!
وای که مادر حق آب و گل هم داره...

دیلماج بانو گفت...

خدایا چرا به ما یاد ندادی چگونه بدون ناراحت کردنشان از این ابراز احساسات تشکر کنیم؟

Unknown گفت...

@حیاط خلوت
در مواقع حاد قدرت سر به کوه و بیابون گذاشتن رو در اختیارمون گذاشته!!انتخاب با خودته!!

@قاصدک
اگه به همش گوش داده بودم که تا حالا سر از تیمارستان در آورده بودم!!

@شهرزاد
نوبت خودت هم میشه!!

@یگانه
یعنی تو از این غُر زدن ها رضایت داری!؟

@دیلماج
آخه مگه مجالی واسه تشکر میذارن!!

2nya گفت...

=)))))
این خیلیییییییییییی باحال بود
مامان من البته کاملا استثناست.اصلا اهل غر زدن نیست به کل
به جاش بابام غر میزنه همچین که میخوای یکی بزنی تو گوش خودت!:دی