به بهانه شهادت حضرت علی(ع)

چه رنجی بزرگتر از اینکه ملتی عاشق علی باشد و عاقبت یزید
را داشته باشد؟و چه رنجی بالاتر از اینکه کسانی که میبینیم در چه سطحی از
معنویت،آگاهی،منطق و انصاف هستند باید از علی و مکتب علی سخن بگویند و مردم را با
مکتب علی آشنا کنند؟و چه رنجی بالاتر از اینکه در این دنیا یک ملتی،یک گروهی هست
که مارک علی بر پیشانی سرنوشتش خورده و از فقر،خواب،تخدیر،تفرقه و کوتاه
اندیشی،بدبینی،ضعف و ذلت رنج ببرد؟
...
اگر واقعا به علی،به مکتب او،به مذهب،به اسلام و به آنچه
مجموعه مقدسات ما و اعتقادات ما را تشکیل میدهد واقعا معتقدیم و واقعا عشق میورزیم
و ایمان داریم باید با شدت با سرعت و با ایثار و با آمادگی فداکاری و تحمل و صبر و
تلاش کاری بکنیم.دست به دست هم بدهیم.این بدبینی ها،شایعه سازی ها،دروغ پردازی ها
و حقه های شوم و بد آموزی را که به نام دین،یا به نام علم،یا به نام روشنفکری،یا
به نام ضددین،یا به نام تمدن،تکه تکه یمان میکنند،میانمان فاصله میندازند،هم دردها
و هم سرنوشت ها را از هم جدا میکنند و کسانی را که باید در کنار هم باشند،رو در
روی هم قرارشان میدهند تا از یک مشت،از یک گروه اندکی که در این دنیا وجود دارد و
میتواند برای سرنوشت خودش و نه برای این مکتب و این مذهب کاری بکند،مجموعه ای
پراکنده،مضمحل،رو به متلاشی شدن،و در حال درگیری دائمی داخلی و بهترین فرصت ها را
در حال فحش دادن به هم،دشنام دادن به هم،به روی هم پریدن،و همدیگر را مسخ
کردن،تکفیر کردن،به این شکل در بیاورند تا اینکه این فرصت از دست برود.تا اینکه
کسانی که باید رو در روی دشمن بایستند،رو در روی همدیگر بایستند.و میبینیم که
متاسفانه دارند موفق میشوند...

گزیده ای از کتاب پیروان علی(ع) و رنج هایشان نوشته دکتر علی شریعتی(دانلود فایل PDF آثار)

---

امروز سالگرد وفات آیت الله طالقانی هم بود.هیچ جا هیچی ازش
نگفتن و هیچ مراسم خاصی هم براش نگرفتن(اگر هم گرفتن ما نفهمیدیم)در حالی که برای
آیت الله مدنی دائم تلویزیون زیر نویس میکنه که فردا مراسم یادبودبی برگزار میشه.یعنی
اینقد مدنی بزرگتر از طالقانی بود که برای مراسمش تبلیغ بشه ولی برای طالقانی نه!؟!؟یا
شایدم اندیشه های طالقانی بزرگتر از حد اینا بود که این طور میشه!!